| مدل‌سازی بهره‌برداری بهینه از منابع آب زیرزمینی با استفاده از مدل GMS (مطالعه موردی: آبخوان شهریار) |
| کد مقاله : 1374-NCFWM |
| نویسندگان: |
|
حبیب اله سرخیل *1، مهدی سرائی تبریزی2، بابازاده حسین3 1قزوین: پونک امیر کبیر 14 کوچه نسیم 6 پلاک 19 واحد 2 طبقه 2 2تهران - انتهای بزرگراه شهید ستاری - میدان دانشگاه - بلوار شهدای حصارک - دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات - دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، گروه علوم و مهندسی آب 3دانشیار گروه علوم و مهندسی آب، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران |
| چکیده مقاله: |
| یکی از مهم‌ترین ابزار مطالعه آب‌های زیرزمینی مدل‌سازی می‌باشد که در این پژوهش با استفاده از نرم افزار GMS مدل‌سازی بهره‌برداری بهینه از منابع آب زیرزمینی دشت شهریار انجام شده‌است. برای دوره جدید نیز مقادیر پارامترها صدق کرده و صحت عملکرد مدل مورد تأیید قرار گرفت. اجرای مدل در حالت ناپایدار و کالیبراسیون مجدد برای سنجش وضعیت آبخوان و بررسی نوسانات تراز آب زیرزمینی در حالت ناپایدار، یک دوره 12 ماهه از ابتدای سال آبی 1392 تا انتهای سال 1393 انتخاب گردید و برای 12 گام زمانی تعریف شد. داده‌های چاه‌های مشاهده‌ای در طول یک سال تهیه شد و وارد مدل گردید. نتایج نشان داد که بهترین سناریوی بهره‌برداری برای جبران کسری آبخوان کاهش 10 درصد از میزان تخلیه کلیه چاه‌های بهره‌برداری است، میزان تخلیه مجموع چاه‌های منطقه مورد مطالعه برابر 277 میلیون مترمکعب در سال است. با کاهش 10 درصد از حجم برداشت سالانه چاه‌های بهره‌برداری می‌توان حدود 27 میلیون مترمکعب آب ذخیره کرد و کسری آبخوان کاملاً بر طرف می‌گردد. تراز آب زیرزمینی بین حدود 5/0 تا 14 متر در برخی چاه‌ها افزایش پیدا کرد. بر این اساس می‌توان عنوان کرد که بهترین سناریو برای جبران کسری مخزن همان کاهش 10 درصد از میزان تخلیه چاه‌های بهره‌برداری می‌باشد. |
| کلیدواژه ها: |
| بهره‌برداری مطلوب؛ مدل‌سازی آبخوان؛ GMS |
| وضعیت : مقاله برای ارائه به صورت پوستر پذیرفته شده است |
