| بررسی دو شاخص راندمان مصرف آب و استفاده موثر از آب در تعیین عملکرد و تحمل خشکی گیاهان زراعی در دیمزارهای مناطق خشک |
| کد مقاله : 1295-NCFWM |
| نویسندگان: |
|
امین نامداری *1، ابولفضل باغبانی2، حسین نظرلی3 1گچساران-پردیس تحقیقات دیم 2دانشگاه پیام نور-دانشکده زراعت 3موسسه تحقیقات دیم-سازمان تحقیقات، اموزش و ترویج کشاورزی-زنجان |
| چکیده مقاله: |
| راندمان مصرف اب (WUE) به معنای تولید بیشتر در واحد آب مصرفی، اغلب به عنوان یکی از متغیرهای تعیین عملکرد و میزان تحمل به تنش خشکی در دیمزارهای مناطق خشک و نیمه خشک در نظر گرفته می‌شود. انچه در این مقاله مورد بحث قرار گرفته است، این است که گزینش ژنوتیپ های گیاهان زراعی بر مبنای راندمان مصرف آب در برنامه های به‌نژادی میتواند ناامید کننده بوده و به کاهش عملکرد و میزان تحمل به خشکی بیانجامد. مادامیکه که امکان تغییر بیوشیمی فتوسنتز از مسیرهای ژنتیکی وجود نداشته باشد، افزایش راندمان مصرف اب گیاهان عموما از مسیر کاهش تعرق و مصرف آب ، امکان پذیر است یعنی دو فرایندی که اهمیتی کلیدی در عملکرد گیاهان زراعی دارند. از آنجایی که تولید ماده خشک شدیدا به میزان تعرق گیاه وابسته است لذا به‌نژادی بر مبنای حداکثر بهره‌گیری از رطوبت در پشتیبانی از تعرق گیاه، هدف اصلی در رابطه با بهبود عملکرد در دیمزارهای مناطق خشک می‌باشد. استفاده موثر از اب (EUW) به معنای بهره گیری حداکثری از رطوبت خاک در مسیر تعرق روزنه ای و همزمان کاهش میزان تعرق غیر روزنه ای و نیز تبخیر و هدررفت آب از سطح خاک می‌باشد. قابلیت گیاه در زمینه تنظیم اسمزی تحت شرایط تنش خشکی و نیز واجد بودن سیستم ریشه ای عمیق دو ویژگی هستند که امکان نیل به این مقصود را فراهم می‌نمایند. |
| کلیدواژه ها: |
| استفاده موثر از آب،تحمل به خشکی، تعرق، تنظیم اسمزی، راندمان مصرف آب |
| وضعیت : مقاله برای ارائه به صورت پوستر پذیرفته شده است |
