| تأثیر آبیاری موضعی (تیپ) بر بهره برداری پایدار از منابع خاک (مطالعه موردی: دشت قزوین) |
| کد مقاله : 1136-NCFWM |
| نویسندگان: |
|
مریم پاشازاده *1، هادی رمضانی اعتدالی2، عباس ستوده نیا3، بیژن نظری2، عباس کاویانی2 1کرج،گلشهر شرقی، بلوار شهید حدادی، 14 متری اقاقیا، ساختمان زیتون، واحد 1- کد پستی: 03139688997 2استادیار، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره)، قزوین 3دانشیار، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره)، قزوین |
| چکیده مقاله: |
| به منظور بررسی توزیع و تغییرات شوری پروفیل خاک در ناحیه توسعه ریشه 4 محصول زراعی گندم، ذرت، جو و گوجه فرنگی کشت شده در اراضی دشت قزوین با شوری اولیه 1.5 دسی زیمنس بر متر و با اقلیم گرم و خشک، تحت آبیاری تیپ و طی چند سال زراعی از مدل Aquacrop استفاده گردید. از نتایج شبیه سازی مشاهده گردید، در محصولات زراعی ذرت و گوجه فرنگی، آبیاری تیپ با شوری آب آبیاری برابر با 1 دسی زیمنس بر متر، منجر به افزایش قابل توجه شوری متوسط ناحیه توسعه ریشه با گذشت زمان می گردد و بهره برداری پایدار از منابع خاک زیر سؤال میرود، حال آنکه افزایش شوری متوسط ناحیه توسعه ریشه در محصولات گندم و جو در اثر آبیاری تیپ با گذشت زمان ناچیز و قابل صرفنظر کردن است. بنابراین از نتایج این مطالعه می توان در تأثیر آبیاری موضعی (تیپ) بر بهره برداری پایدار از خاک استفاده نمود. لذا پیشنهاد می گردد در نواحی گرم و خشک با بارش های جوی ناچیز و منابع آبی محدود، گندم و جو در اولویت کشت برای آبیاری موضعی قرار گیرند تا به کشاورزی پایدار از نظر منابع آب و خاک برسیم، در غیر اینصورت با توجه به تغییر اقلیم و افزایش گرمایش جهانی، کاهش نزولات جوی و نبود آبشویی طبیعی، مجبور به انجام هزینه های اضافی در زمینه آبشویی مصنوعی و نمک زدایی اراضی تحت کشت به منظور آماده سازی مجدد زمین های تحت آبیاری موضعی هستیم. |
| کلیدواژه ها: |
| آبیاری تیپ، توزیع شوری، محصول زراعی، Aquacrop. |
| وضعیت : مقاله برای ارائه به صورت پوستر پذیرفته شده است |
